De gitarist en de gitaar zijn al heel lang vrienden. Ze hebben samen alles al meegemaakt; successen en afgangen, hoogtijdagen en dieptepunten. Ze kennen elkaar inmiddels door en door. De gitarist zorgt goed voor zijn vriend en brengt de gitaar overal mee naartoe. Samen stralen ze en zingen ze over hun belevenissen en het leven. De gitaar is een trouwe vriend; hij begrijpt de gitarist, maar is ook niet bang hem de waarheid te zeggen. Hij zingt zachtjes om de gitarist te kalmeren ,of schreeuwt om hem wakker te schudden en geeft zijn vriend een klankbord voor zijn emoties.
Het eind van een band is het begin van een rouwperiode. Het is een traumatische periode van zelfreflectie en onzekerheid, gelijk het verbreken van een relatie of het krijgen van ontslag. De vragen zijn dezelfde: We hebben toch ook wat moois opgebouwd, is dat dan niets waard? Heb ik het fout aangepakt? Wat had ik dan moeten doen? En vind ik weer wat nieuws? Hoe moeilijk is dat misschien? Wat ben ik eigenlijk nog waard, wie zit er op mij te wachten? Was er toch geen andere oplossing? Kan ik toch nog terug?
De gitaar weet het, het is weer zover. Zijn vriend de gitarist loopt over van emoties, en hij moet het ontgelden. De gitaar begrijpt zijn vriend, maar laat ook niet alles over zijn kant gaan. De gitarist en de gitaar raken in een stevige worstelpartij verwikkelt. De gitarist slaat de gitaar, de gitaar bijt in de vingers van de gitarist. Het hout kreunt, het vlees bloedt, zweet parelt over de lak. De worsteling duurt uren, beide vrienden huilen van de pijn….
Elk einde is het begin van iets nieuws. Loslaten van het oude is soms nodig om iets nieuws te beginnen. Maar de toekomst is vaag, en zomaar in het donker springen vereist moed. Logica zegt dat het goed komt, maar het hart twijfelt aan alles. Vrienden willen helpen, maar de beslissing is uiteindelijk van jou alleen. Een klankbord helpt wel, om emoties te ontladen en weer helder vooruit te kunnen kijken. De gitarist en de gitaar gaan op een nieuw avontuur.
____________________________________________
The guitarist and the guitar
The guitarist and the guitar have been friends for a long time already. They have lived through a lot together; successes and failures, highs and lows. They know each other thoroughly by now. The guitarist cares for friend and brings him along anywhere. Together they shine and they sing about their adventures and life. The guitar is a loyal friend; he understands the guitarist, but is not afraid to tell him the truth either. He sings softly to calm the guitarist, or yells to shake him awake, and he gives his friend a voice for his emotions.
The end of a band starts a period of mourning. It is a traumatic period of self-reflection and insecurity, similar to breaking up a relation or getting fired. The questions that rise are the same: Wasn’t everything we have constructed worth anything? Did I approach it wrong? What should I have done differently? And, will I find something new again? How hard will that be? What am I really still worth, who is waiting for me? Was there really no other way? Can I still go back?
The guitar knows, it’s time again. His friend the guitarist is overflowing with emotions, and he must pay for it. The guitar understands his friend, but will not let him get away with everything. The guitarist and the guitar get engaged in a wrestling. The guitarist hits the guitar, the guitar bites the fingers of the guitarist. Wood moans, flesh bleeds, sweat is dripping on the lacquer. The wrestling takes hours, both friends howl in pain….
Every ending is the beginning of something new. Letting go of the old, is needed sometimes to start something new. But the future is vague, and jumping into the dark requires courage. Logic tells everything will be alright, but the heart doubts everything. Friend are willing to help, but in the end, the decision is only yours. A sounding board helps, to release emotions and see ahead clearly again. The guitarist and the guitar are heading for a new adventure.
